ایران مقاله

 

 پروژه دانشجویی مقاله در مورد شورای امنیت و امنیت جهانی فایل ورد (word) دارای 17 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد پروژه دانشجویی مقاله در مورد شورای امنیت و امنیت جهانی فایل ورد (word)   کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی پروژه دانشجویی مقاله در مورد شورای امنیت و امنیت جهانی فایل ورد (word) ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پروژه دانشجویی مقاله در مورد شورای امنیت و امنیت جهانی فایل ورد (word) :

اهداف و اصول نظام سیاسی

هدف اصلی نظام سیاسی اسلام
هدف اصلی در نظام سیاسی اسلام، توسعه ی بستر تقرب الهی است که تنها انسان به عنوان جزئی از نظام هستی و اشرف مخلوقات ، مسیر از او (انا الله) و به سوی او (الیه راجعون) را طی می کند و منزلگاه نهایی اش، با رفتن در جوار قرب الهی خواهد بود. «قرآن کریم» ، بیان این حقیقت می فرماید: 0اِنّ المتقین فی جناتٍ و نَهَر فی مقعد صدقٍ عند ملیکٍ مقتدر)؛ به راستی که تقوا پیشگان در باغ های خرم و باشکوه و با نهرهای روان ، در جایگاهی راستین نزد پادشاهی با اقتدار ، منزل می کنند.

کمال این منزلت و موقعیت ، مرتبه ای است که انسان ، محبوب خدا قرار گرفته و عمل او خدائی می شود.
در جامعه اسلامی ، همه چیز در خدمت تعالی انسان قرار می گیرد. این تعالی با تقرب به خداوند حاصل می شود و حکومت نیز زمینه ساز این تقرب تعالی بخش است.

البته تحقق این مهم به این معنا، نیست که اختیار و آزادی انسان ها سلب می شود و جبر و زور حکومتی ، همگان را به سمت و سوئی معین می کشاند که اساساً در این صورت؛ قربی حاصل نمی شود؛ زیرا تقرب در انسان و پذیرش اختیاری قرب ، بیش از آنکه جسمی و فکری باشد روحی است. نزدیکی با دوستی حاصل می شود و این رفتاری قلبی و پیرو اراده و اختیار انسان است.
در مقدمه قانون اساسی جمهوری اسلامی آمده است: «هدف از حکومت ، رشد دادن انسان در حرکت به سوی نظام الهی است (والی الله المصیر) تا زمینه ی بروز و شکوفایی استعدادها، به منظور تجلی ابعاد خداگونگی انسان ، فراهم آید».

پیشگفتار:

بی شک انقلاب اسلامی ایران ، یکی از با ارزشترین ، بزرگترین و عمیق ترین انقلاب ارزشی ، فکری و دینی در عصر حاضر یعنی عصر غیبت است.
و بنیانگزار این نظام عمیق و مقدس امام خمینی (ره) با رهبری هوشیارانه و پیامبر گونه اش ، اشلام را از انزوای سیاسی بیرون آورده است و جهان اسلام و به ویژه مسلمانان را بر قله عظمت و عزت نشاند و غرور و تکبر و سردمداری قدرت های استکباری را در هم شکست. و این گونه بود که ایران و انقلاب ایران بزرگ و این بیشینه شیران در جهان به عنوان پایگاه اسامی در جهان

شناخته شده و صدای دلنشین حق طلبی و آزادگی در دورترین نقاط جهان طنین افکنده است و چه به حق و چه به جا مقام رهبری حضرت آیت الله خامنه ای را راهبر و راهنمای صدیق بعد خود معرفی نمود و ایشان چه با درایت و حساب شده هر سال را با نامی که برآزنده آن سال است انتخاب فرمودند بخصوص امسال را که سال اتحاد و انسجام امت در نظام بین المللی معرفی نمود به امید اینکه انشا الله ملت اسلامی به این سخن رهبر ارزش و بها دهند و آن را سر لوحه زندگی قرار دهند تا به وسیله اتحاد و انسجام امت اسلامی بتوانند مشکلات اتحاد و همدلی در برابر ظلم و ستم ابرقدرتان ایستادگی کرده و به یاری مظلومان بشتابند به امید روزی که جهان بر پایه عدل و عدالت استوار گردد و منجی بشریت قدم بر چشم ما نهند و عدالت الهی را برقرار سازند انشا الله به امید آن روز.

ضرورت اتحاد و انسجام امت اسلامی در نظام بین الملل

 

نامگذاری سال 1386 به نام وحدت ملی و انسجام اسلامی از ضرورتها و نیازهای عرصه فعلی کشور و فضای بین المللی برخاسته است. یکی از هدف های والای پیامبر الهی در زمینه سازی محیط برای اصلاح ، رشد، قسط و عدل است «قرآن کریم» می فرماید (لقد انزلنا رسلنا بالبینات و انزلنا معهم الکتاب و المیزان لیقوم الناس بالقسط)
ما انبیا را فرستادیم؛ به آنها بینات و آیات و میزان دادیم تا مردم قیام به قسط کنند. امام رحمه الله علیه در تبیین این معنا می فرمایند: «تا عدالت اجتماعی در بین مردم نباشد، ظلم ها از بین نرود و به ضعفا رسیدگی نشود جامعه اسلامی مفهوم ندارد».

در این باره استاد مرتضی مطهری (ره) می ویسند: «اصل عدالت از مقیاس های اسلام است که باید دید چه چیز بر او منطبق می شود. عدالت در سلسله علل احکام است، نه در سلسل معلومات ، نه این است که آن چه دین گفت ، عدل است ، بلکه آنچه عدل است ، دین می گوید این معنا مقیاس بودن عدالت است برای دین پس خواستگاههای این موضوع و نقاط حساسی که بایستی به آنها توجه شود به شرح زیر است:

1- اختلاف میان ملتهای مسلمان و تلاش برای ایجاد ذهنیت منفی نسبت به ایران در سایر ملل اسلامی. اتهاماتی که به ایران در دخالت در امور داخلی کشورها زده می شود و تا به حال کار به جای نبردند و با ناکامی روبرو شده اند. بنا بر سخن رهبر عزیزمان باید این ذهنیت های منفی از بین برود و این امر جز با اتحاد و انسجام اسلامی میسر نخواهد شد.

2- اختلاف میان فرق اسلامی من جمله شیعه و سنی و ; در کشورهای مختلف و تلاش برای ایجاد درگیری فرقه ای . من جمله در کشور عراق ، افغانستان ، یمن و ; و بویژه در ایران که تنها با ایجاد وحدت در بین امت های مسلمان و از بین بردن اختلافات مذهبی و غیر مذهبی می توان برقرار کرد پا برجاست
3- اختلاف میان اقوام مختلف ایران اعم از ترک و کرد و بلوچ و ; که در جنوب شرق ایران نواحی سیستان و بلوچستان کردستان و آذربایجان و در شمال غرب ایران
4- اختلاف میان احزاب سیاسی داخلی کشور و گروههای مختلف سیاسی.

 

عوامل مشخصی در هر یک از حوزه های فوق اقدام به تخریب وحدت می نمایند و برای ایجاد و حفظ وحدت و خنثی سازی مخربها باید تلاش شود که این مشکلات انشا الله ار بین برود و آرایش در جامعه حکم فرما شود. به طور اختصار در موارد یک و دو گفتگوی میان اندیشمندان و جابجایی حوزه اختلافات از عوام به خواص راهکار عملی و وحدت آفرینی است. که به حول و قوه الهی با تلاش مربیان دلسوز و تبلیغ های مفید و مؤثر آنها و پیگیری مسئولان جامعه و ایجاد فضای آرام بخش در بین قشر تحصیل کرده و در دانشگاهها و ادارات و از مسائلی است که باید جدی گرفته شود تا این اتحاد و انسجام در نظام بین الملل ایجاد شود.

و در مورد سوم نیز سابقه تاریخی نشان می دهد که هیچ اختلاف ذاتی میان اقوام مختلف وجود ندارد. همانگونه که در سالهای پس از انقلاب همدلی با محوریت اسلام در راستای مصالح کشور موجود بوده است. در این مورد مدیریت برخی کج سلیقگی ها از سوی تاثیرگذاران بر فضای رسانه ای کشور و مسئولین کشور می تواند هر گونه بهانه ای را برای تفرقه افکنی از میان بردارد.

نسبت به مورد آخر نکات مهمی وجود دارد:

طبیعی است که هیچکس با بهانه وحدت به دنبال پاک کردن اختلاف سلایق و نظرات در میان احزاب و گروههای سیاسی نیست. چرا که این امر نه شدنی است و نه پذیرفتنی و چنین همفکری و هم صدایی اگر هم اتفاق بیفتد پایدار نخواهد بود.
اولین خطری که برای سوء استفاده از این عنوان در عرصه سیاسی متصور است، بسته شدن فضای نقادی سالم و سازنده است. یعنی این تصور که هر صدای منتقد و مخالفی و مخالفی وحدت را به هم می زند و برای حفظ وحدت همه باید با همه چیز موافق باشد. یا اینکه همه با همه چیز مخالف باشند.

لذا سوال اصلی این است که فعالان سیاسی چگونه بایستی عمل نمایند تا ضمن حصول وحدت به اختلاف نظرها و اختلاف سلیقه ها. به شرط اینکه اختلاف نظرها سازنده باشد نه از روی غرض های شخصی و ؟ باید بی طرف و در مصالح جامعه بشریت باشد نه اینکه در هر گوشه ای گروهی به صرف آزادی و با استفاده از این خرید تخریب ایجاد شود. نیز احترام گذاشته شود.
به نظر می رسد که اگر روابط میان گروههای سیاسی تابعی از میزان اشتراک در بنیانهای نظری و اهداف و انگیزه های گفتمانهای سیاسی بوده و در محور همه آنها مصالح ملی باشد، آنگاه بسیاری از بی اخلاقی های موجود در عرصه سیاسی حذف و روابط سالم سیاسی میان احزاب شکل می گیرد.
بدین معنا ما در هر گفتمان سیاسی با در نظر گرفتن اهداف گویندگان، انگیزه های آنها، روش طرح و ; یک روابطه متعال را برقرار کنیم به گونه ای که نشست ها با دید و باز دید سالم و سازنده باشد و مفید برای جامعه و سازندگی و پر بار کردن درخت تن و ؟ انقلاب اسلامی را اینکه آیا دولت در میان منتقدان اصولگرا و غیر اصولگرای خود ؟ تأمل است و یا خیر؟ حقیقت آنست که انگیزه این

دو دسته ، اهداف آنها و نوع تعامل آنها متفاوت است و بایستی در نوع تعامل دولت تمایز میان این دو دسته در نظر گرفته شود و نظرات مفید و به مصالح جامعه و امت استفاده شود نوع نقادی که در اهداف و نظرها و ; تفاوت وجود داشته است نیز ، بایستی تغییر نماید. با همین معیار می توان روابط میان همه معتقدن به آرمانهای انقلاب اسلامی را نیز تنظیم نمود و نظرات خوب و سازنده مورد توجه قرار گرفته و به کار گیری شود. البته مخفی نماند که دولت نیز در قبال مردم و ظایفی دارد
وظیفه اول: ایجاد محیط مساعد برای رشد فضایل اخلاقی بر اساس ایمان، تقوی و مبارزه با کلیه مظاهر فساد و تباهی

 

وظیفه دوم: بالا بردن سطح آگاهی های عمومی در همه زمینه ها با استفاده صحیح از مطبوعات و رسانه های گروهی و وسایل دیگر.
آگاهی های عمومی به آن دسته از مطالب اطلاق می شود که دانستن آن برای همه مردم لازم و ضروری است. آگاهی هایی که در چهار چوب اسلام و قوانین اسلامی باشد،

برای همگان روشن است که مطبوعات جهان امروز چه وضعی دارند؟ آنها بازیچه دست قدرتمندان ، پروتمندان و استعمارگرانند و به هر حال وسیله ای هستند که دیگران را در مسیر منافع دلخواه خود هدایت می کنند، اما در نظام اسلامی این ابارهای عمومی باید با صرفه جویی کامل در مصالح و مسائل لازم و ضروری مورد نیاز عموم و با رعایت اولویت ها به کار گرفته شود.

و باید در داشته باشیم که در نقادی ها و نشست های جمعی و گروهی هر گونه استبداد و خود کامگی و انحصار طلبی محو شود. و نشست های سیاسی و گفتمانها کاملاً در چهار چوب اسلام انجام گیرد که دارای معنا و مفهوم باشد.

 

کلمات کلیدی :